Opeens voel je in je tenen wat je echt wilt. Eureka! En dan binnen 3 seconden denk je ‘ben jij helemaal gek geworden?!’. In deze blog lees je hoe je brein je ambities gevangen houdt en hoe ik inmiddels dit station ben gepasseerd.
Zou ik ook op een podium mijn verhaal kunnen delen?
Afgelopen week ging ik naar de Happi@work seminar van Happinez. Het was een fantastische dag, waar ik te gekke vrouwen heb ontmoet. Tijdens het evenement groeide er al een vraag bij mij, ‘zou ik ook op een podium kunnen staan?’. Na het evenement dacht ik over deze vraag na in de trein. Verzonken in gedachte miste ik gewoon mijn halte en belandde ik opeens op station Blaak in Rotterdam. Ik moest toch echt in Schiedam zijn. Hmm volgens mij was er een zaadje gepland bij mij. Die dag voelde ik het vertrouwen dat ik mijn verhaal, ervaring en expertise wil delen met nog veel meer vrouwen. Ik zag mijzelf al helemaal staan op een podium met een publiek vol vrouwen die aan mijn lippen hingen. Zou het echt kunnen?
Weet je wat ik slinger het gewoon de wereld in
Na mijn gemiste halte stond ik alsnog op station Schiedam en bedacht ik dat ik dit direct met mijn IG-volgers wilde delen. Ik slingerde mijn gevoel en ambitie direct de wereld in. Ik dacht geen seconde na of dit nu wel verstandig was. Ik vertelde het gewoon vanuit enthousiasme en gedrevenheid, omdat ik voelde dat dit mijn volgende stap moest zijn. Het was gewoon zo duidelijk en er was zo’n sterk gevoel van vertrouwen. Herken je dat? Dat je het in al je vezels voelt dat je iets wilt?
Zo werkt het dus!
Dat gevoel duurde ongeveer 30 seconden. Ik had nog niet mijn IG stories ingesproken of er drong zich een gedachte aan mij op ‘heb ik dit nu echt gezegd?’ en ‘dat is toch helemaal niet realistisch Mariël’. De grap is dat ik direct door had wat er met mij gebeurde. Vanuit mijn spontaniteit had ik een diep verlangen en ambitie uitgesproken en nu had ik het ook nog eens gedeeld met al mijn volgers. There’s no way back, girl! Mijn gedachten gingen natuurlijk direct met mij aan de haal. Ik was nog niet eens in mijn eigen straat of mijn gedachten hadden mijn ambities al gevangen genomen. Inmiddels ken ik dit spelletje van mijn brein wel.
Een golf van paniek overspoelt je
Je stoutste verlangens uitspreken zorgt voor een directe aanval van paniek. Een mengeling van onzekerheid, angst en een ontzettende spijt. Misschien herken jij het ook wel? Dat je tot aan je tenen voelt dat je nu echt eens werk wilt maken van je ambities, maar dat je het binnen 3 seconden al naar het rijk der fabelen verwijst. Dat je direct denkt, ‘nee joh dat kan ik toch helemaal niet’. Je gedachten nemen het over. Binnen no-time heeft je brein al 300 scenario’s bedacht waarom het allemaal wel of niet zou kunnen.
Waarom dan toch!
Dit spelletje van mijn brein levert mij helemaal niets op. Ik weet namelijk dat je nooit krijgt wat je wilt als je je ambities gevangen houdt en je jezelf blijft afsluiten van je ware verlangens. Natuurlijk loop je het risico om teleurgesteld te worden. Maar elke keer dat jij je ware verlangens afwijst kom je een stukje verder van jezelf af te staan. En dat is gewoonweg geen optie voor mij. En laten we eerlijk zijn op safe spelen heeft niemand ooit iets opgeleverd en zorgt alleen maar voor een lange en veilige afstand tussen jezelf en wat je graag wilt. Het enige wat je dan krijgt is spijt dat je het nooit hebt geprobeerd!
Ja het is eng, maar ik ga het toch doen!
Wat mij helpt om mijn ambities niet gevangen te houden is door deze momenten van paniek gewoonweg op te merken. Te zien wat er gebeurt en dan te zeggen tegen mijzelf ‘ja het is eng, maar ik ga het toch doen!’ Natuurlijk ga ik fouten maken, maar dit is uiteindelijk de enige weg voor mij. Ik weet namelijk dat het nog veel pijnlijker is om te doen waar ik echt niet gelukkig van word. Dat station ben ik inmiddels al gepasseerd 😉
